ساختار دهی معاملات اجاره ای، مدیریت سود، و اعتبار مدیریت
با وجود نگرانی های قانونی اخیر در مورد برگه های تامین مالی خارج از ترازنامه[1]، و بویژه نگرانی در مورد حسابرسی لیزینگ (اجاره ای)، ما چیز زیادی در مورد اینکه کاربران صورت مالی چگونه ساختاردهی معاملات اجاره ای را در مقایسه با سایر اشکال مدیریت سود می نگرند، نمی دانیم. ما به بررسی نگرش تحلیلگران صورت مالی سمت فروش در مورد ساختاردهی معاملات اجاره ای و تاثیر آن بر ارزشیابی اعتبار مدیریت پرداخته ایم. گرچه اجاره های عملیاتی اغلب به عنوان نمونه ای از ساختاردهی اصلی معامله عمل می کنند، پاسخ های پیمایش انجام شده حاکی از آن است که ساختاردهی اجاره و مصالحه های اختیاری همراه آن موجب همان میزان نگرانی در تحلیل گران نمی شود که در اقدامات مربوط به مدیریت سود دیده می شود (که موجب کاهش درک تحلیل گر از اعتبار مدیریت می گردد). یافته های ما با یافته های پژوهش های قبلی هماهنگ بوده و نشان می دهند که مدیران با استفاده از استانداردهای حسابرسی دقیق برای مدیریت سود، بیشتر از ساختاردهی معاملات استفاده می کنند؛ اما حسابرس ها به احتمال کمتری از این شیوه استفاده می کنند؛ و همچنین حاکی از آن است که کاربران صورت مالی نیز ممکن است خیلی با ساختاردهی معامله نسبت به سایر اشکال مدیریت سود، کاری نداشته باشند.
واژه های کلیدی: حسابرسی اجاره، ساختاردهی معامله، مدیریت سود، اعتبار مدیریت
برای دریافت مقاله کامل و فهرست منابع، با ترجمک تماس بگیرید (کد مقاله: 110017).
